У Асавецкім сельскім Доме культуры прайшоў творчы вечар да 75-гадовага юбілею ўраджэнца вёскі Ямінск кіраўніка ансамбля “Мінскі гармонік” Івана Раманчука

І.М. Раманчук нарадзіўся ў весцы Ямінск. Ён, як кажуць, разам з малаком маці ўвабраў усю любоў да свайго краю. 3 малых год хлопчык выказваў цікавасць да народнай музыкі, танцаў, спеваў. Калі ў трынаццацігадовым узросце атрымаў ад бацькі ў падарунак гармонік, радасці яго не было канца. З-за гармоніка не бачна было галавы Івана, калі той расцягваў мяхі інструмента. А як па-заліхвацку граў на вяселлях і вечарынках! 3 той пары і не развітваецца зямляк з гармонікам, як са сваім сябрам.

Песні, якія пачуў ад матулі Ніны Паўлаўны, пачынаў падбіраць і іграць. Наступнай прыступкай да мастацтва была імправізацыя на народныя мелодыі з роднай вёскі: польку, вальс, кадрыль. Пазней і сам пачаў ствараць яркія музычныя кампазіцыі.

I.М. Раманчук часта выка-рыстоўвае ў напісанні сваіх песень вершы вядомых беларускіх аўтараў, у тым ліку Петруся Броўкі, Яўгеніі Янішчыц. Палітра твораў музыканта вялікая, шматжанравая: ад фальклорных матываў да эстрады. Вялікім поспехам карыстаюцца песні «Сустрэча з домам», «Слова да маці», «Менскі гармонік», «Спявай душа народная», «Матчына акенца»... А яшчэ – пра Любань «У белым рамонку» на словы паэта Уладзіміра Паўлава. Увогуле, усе песні Iвана Мікалаевіча – гэта радасць і боль за свой бацькоўскі кут, непарыўная сувязь паміж асобай і месцам яе нараджэння. Галоўная ідэя твораў – любоў да сваёй малой радзімы. Ён нібы перасцерагае: у жыцці, каб не згубіцца на белым свеце, трэба трымацца свайго роду-племені. Не выпадкова, адна з якасцей юбіляра – гэта пастаянная цяга да бацькоўскага краю, да тых мясцін, дзе нарадзіўся і ўзрос.

Кіраўнік ансамбля «Мінскі гармонік» – заўсёды жаданы і чаканы госць на Любаншчыне. I якое б свята ні праводзілася, ляціць Іван Мікалаевіч на малую радзіму. Замілаваны прыгажосцю чароўнай Арэсы, што працякае праз Любань, Іван Мікалаевіч піша:

Цячэ чараўніца Арэса

Праз Любань у глыбіні Палесся,

Праз гаі, лясы і балоты,

Пад крык жураўліны журботны.

Партызанскі край мой любы,

Край славутых перамог,

Горад слаўны, родны Любань –

Скрыжаванне ўсіх маіх дарог...

Творчы вечар Раманчука стаў яго своеасаблівай справаздачай перад бацькоўскай памяццю, перад сваімі землякамі. Высокае выканаўчае майстэрства прадэманстравалі на мерапрыемстве ансамблі: «Сяброўкі» Забалацкага сельскага Дома культуры, «Любанскі гармонік» (які быў створаны Іванам Мікалаевічам), «Мінскі гармонік» (апошні прыехаў са сталіцы). Напрыканцы канцэрта «гармонікі» паядналіся і па-заліхвацку выканалі песні кампазітара, а сам юбіляр разам з цудоўным музыкантам Сяргеем Конухавым ім акампанаваў.

І, канешне, былі і кветкі, і падарункі, і часцінка душы Любаншчыны – дамашні хлеб з прысмакамі. Прыемнай неспадзяванасцю для ўсіх гасцей стаў падарунак і ад Раманчука: зборнік яго вершаў і песень «Святло матулі».

Любаншчына заўсёды славілася добразычлівымі, шчырымі і таленавітымі людзьмі. Хай і далей творчая дзейнасць Івана Мікалаевіча сілкуецца бацькоўскімі каранямі і дорыць яшчэ шмат вершаў і песень. А мы зычым яму шчасця, вялікай любові і натхнення.

Васiль Каткавец.