За вадзіцай да святой крыніцы

 Малебен каля Студзянца адслужыў настаяцель храма ў гонар Святой Троіцы аграгарадка Таль айцец Ігар. Пасля ён здзейсніў чын асвячэння калодзежнай вады і прынесенага грамадзянамі мёду.

 Існуюць дзве легенды пра Студзянец. Адна з іх расказвае пра сіротку Сымонку, які пасвіў панскіх валоў. Неяк у спякотны дзень яго даняла смага, а наталіць яе не было як. Стомлены, ён паклаў галаву на камень і заснуў. Яму прыснілася Божая Маці, якая сказала: «Адвалі камень і нап’ешся». Ён прачнуўся, адваліў камень, і адтуль стала біць крыніца. Даведаліся пра тое людзі і пацягнуліся да святога месца.

 Другая легенда паведамляе, што аднойчы жыхару пасёлка Радуга загадалі гэту крыніцу знішчыць. Той закідаў яе каменнем зямлёю. А калі прыехаў дадому, перастаў бачыць. Яму прыснілася Божая Маці, якая сказала: «Калі адновіш маю крыніцу, то зрок вернецца». Мужчына ў суправаджэнні свайго сына на каленях прапоўз шлях ад Радугі да святога месца ды стаў выпраўляць свой нядобры ўчынак. Хутка вадзіца ізноў забіла. Слепата яго прайшла.

 Каб ужо нішто не пагражала крыніцы, грамадзяне прывезлі спецыяльныя кольцы, укапалі іх у зямлю. Так з’явіўся Студзянец. Цікава, што ваду з гэтага калодзежа нельга выкарыстоўваць у гаспадарчых мэтах. Лічыцца, што яна валодае гаючымі ўласцівасцямі.

 Працягнулася святкаванне Макавея гасцявым кірмашом у пасёлку Радуга, удзельнікі якога сабраліся за накрытымі сталамі. Канцэрт падрыхтавалі самадзейныя артысты. На ім прагучалі песні ў выкананні гуртоў «Радуга» (в. Дарасіно), «Павалякі» (в. Обчын), «Духоўная песня» (в. Кузьмічы)…